Zginął podczas poszukiwania pokarmu. Zwierzę zostało potrącone na ulicy Mickiewicza Jaśle

Najprawdopodobniej zwierzę kilka godzin wcześniej zostało potrącone przez samochód. - Nie wiedziałam, że borsuki tu występują. Tyle lat żyję i nigdy tego zwierzęcia nie widziałam - mówi Czytelniczka.

Dnie borsuki spędzają w norach, które są czyste i mogą być bardzo rozbudowane. Wejście do ich labiryntu znajduje się w czymś, co przypomina pagórek.

Borsuki tak bardzo dbają o czystość, że mają w swych norach „łazienki”, czyli komory przeznaczone wyłącznie do zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Aktywne są w nocy - opuszczają wtedy norę w poszukiwaniu pożywienia. Są wszystkożerne. Podobnie jak wydry wychowywane od małego dają się oswajać. Żyjące w sąsiedztwie dużych miast borsuki zaczynają się szukać jedzenia pozostawionego w przydomowych śmietnikach. Zapadają w sen zimowy.

Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami. Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody. Borsuka można także spotkać w dużych i starych kompleksach sadowniczych, otoczenie to sprawia, że czuje się znakomicie.

Najważniejsze źródło pożywienia borsuka stanowią dżdżownice, ale żywi się również dużymi owadami, małymi i młodymi ssakami oraz przy nadarzającej się okazji ptakami, padliną, zbożami i owocami. Ssaki, na które poluje to między innymi zające, szczury, myszy, norniki, ryjówki, krety i jeże oraz przydomowe zwierzęta znajdujące się na terenie łowieckim borsuka - koty, króliki. Do owadów zalicza się chrząszcze, w tym biegaczowate i gnojarzowate, gąsienice, komarnice oraz gniazda os i trzmieli. Ze zbóż preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę oraz sporadycznie jęczmień. Do owoców, które zjada należą: dojrzałe jabłka, gruszki i śliwki, które same spadną na ziemię, jeżyny, borówki, maliny, truskawki, żołędzie, buczynę i dzikie bulwy roślin z rodzaju Arum. Sporadycznie zjada także ptaki gniazdujące na ziemi, żaby, ropuchy, traszki, węże, jaszczurki, ślimaki, grzyby i zieleninę – koniczynę i trawy – zwłaszcza w zimie i podczas suszy.