Intrygujące malarstwo Michała Marka w jasielskim muzeum. Wystawa będzie czynna do końca wakacji

Jasielska wystawa jest swoistym podsumowaniem ostatnich dwudziestu lat pracy twórczej artysty. Prace pochodzą z kilku cykli i pokazywane już były na wcześniejszych wystawach.

- Odnajdujemy więc kilka powracających motywów. Uderzają duże formaty, najwidoczniej lubiane przez autora, które w zestawieniu z przedstawionymi elementami, zazwyczaj dużo mniejszymi od sylwetki ludzkiej, a tutaj dużych rozmiarów, takimi jak mniszek lekarski, czy ryby sprowadzają widza do perspektywy mrówki, czy kijanki. Niezwykle sugestywne są prace mgliste jak wspomnienia, czy wręcz powidoki, gdzie ulotność i nieuchwytność obrazu wciągają nas w przestrzeń równie nieokreśloną jak czas nie wiadomo czy przeszły czy dopiero przyszły naszych nie do końca jeszcze uformowanych wrażeń i myśli. Jest też dialog z wielkimi mistrzami i ich dziełami. We wszystkim zachwyca mistrzostwo pracy malarskiej bawiącej się różnorodnością osiągniętych efektów. Wystawa intrygująca, wciągająca i trzymająca w swych objęciach, pozostaje w oczach i głowie; zdecydowanie warta jest zobaczenia

– zachęca Barbara Czajka z działu sztuki jasielskiego muzeum.

Michał Marek (urodzony w 1980 w Krośnie) to absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Brzozowskiego w Krośnie, a następnie ASP we Wrocławiu im. Eugeniusza Gepperta, dyplom z malarstwa w pracowni prof. Aleksandra Dymitrowicza (2005). Od 2006 asystent prof. Janusza Jaroszewskiego w Katedrze Malarstwa na ASP we Wrocławiu. Doktorat w 2013. Od 2014 zatrudniony na stanowisku adiunkta. Malarz i rysownik. Twórca obrazów, rysunków i obiektów malarskich odwołujących się do szeroko rozumianej pamięci. Trzykrotnie nominowany do Nagrody Roku ZPAP za najlepszą wystawę. Uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych, zorganizował kilkanaście wystaw indywidualnych.

- „Malarstwo Michała Marka, jak każda dobra sztuka posiada pewien rys „franciszkański”… Mam tu na myśli prostą, leżącą u podłoża artystycznej praktyki, także Jego praktyki zdolność do empatii. Do zachwytu, ale też do pewnego współodczuwania ze światem, szczególnie z tym mniejszym, słabszym, pomijanym i znikliwym… Stara prawda o ludzkiej kondycji, ale przecież nie tylko tej, mówi, że z rzeczy trwałych najbardziej trwała jest nietrwałość… Ileż to człowiek w swoim życiu zadaje sobie trudu aby tą nietrwałość odczarować, zatrzymać, odwrócić jej bezwzględne prawo. Czyni to także sięgając po narzędzia i środki właściwe sztuce…”

– charakteryzuje twórczość swojego ucznia z Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Tadeusza Brzozowskiego w Krośnie, malarz Piotr Wójtowicz.