Nowa produkcja Telewizji Obiektyw. Zakończyły się zdjęcia do filmu o Rudolfie Weiglu

- Jest to postać zupełnie nieznana i zapomniana, a w tym roku obchodzimy 140. rocznicę jego urodzin. Kiedy wybuchła pandemia, ktoś zwrócił mi uwagę, że każde pokolenie musiało zmierzyć się z własną pandemią. Była cholera, hiszpanka, tyfus, czy pandemia koronawirusa. To skłoniło mnie do myśli, że warto nakręcić film o profesorze Rudolfie Weiglu, który sto lat temu opracował skuteczną szczepionkę przeciwko tyfusowi plamistemu

– mówi Bogdan Miszczak, producent filmu.

– Początkowo myśleliśmy o dokumencie fabularyzowanym, ale zorientowaliśmy się, że nie ma osób, które znały profesora Rudolfa Weigla i mogłyby o nim opowiedzieć. Doszliśmy do wniosku, że jednak warto zrobić coś więcej. Wtedy narodził się pomysł na film fabularny

– dodaje szef Telewizji Obiektyw.

Reżyserem filmu jest Marcin Głowacki, który ma na swoim koncie takie produkcje jak „Mój Biegun” czy „1800 gram”. Za zdjęcia odpowiada Mariusz Konopka, od kilku lat współpracujący z Telewizją Obiektyw. Scenariusz do filmu napisała Małgorzata Sobieszczańska. W obsadzie znaleźli się m. in.: Marcin Kwaśny, Tomasz Stockinger, Artur Dziurman, Lesław Żurek, Peter Lucas, czy Maciej Słota.

- Chcieliśmy zrobić coś na większą skalę, tak więc stworzyliśmy wspaniałą ekipę do pełnometrażowego filmu trwającego 1,5 godziny

– zaznaczył Bogdan Miszczak.

Zdjęcia do filmu trwały prawie 3 lata. Realizacja zdjęć została podzielona na trzy etapy. Pierwsza część zdjęć do filmu nagrywana była na przełomie października i listopada 2021 roku w Jaśle, Sanoku i Twierdzy Przemyśl. W ubiegłym roku realizowane były sceny historyczne: w Krośnie, w Muzeum Historycznym w Dukli, w pałacu Załuskich w Iwoniczu, w sanockim skansenie oraz w Szkole Medycznej w Jaśle. Ostatnie ujęcia były realizowane w Bieczu oraz w Gorlicach, gdzie padł ostatni klaps.

Film uzyskał dofinansowanie z Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego w ramach Funduszu Patriotycznego. Koproducentem filmu jest Podkarpacka Komisja Filmowa. Film uzyskał również wsparcie finansowe Województwa Podkarpackiego w ramach Podkarpackiego Regionalnego Funduszu Filmowego jako koproducent filmu. Sponsorem wspierającym jest GAZ-SYSTEM. Produkcję wsparły również lokalne firmy i podkarpackie samorządy.

Premiera filmu zaplanowana jest na październik.

Link do trailera: https://youtu.be/g-8X6fRisGw
Zakończyły się zdjęcia do najnowszej produkcji Telewizji Obiektyw – link do materiału: https://youtu.be/RLvl-MVUQGc

Rudolf Stefan Jan Weigl (1883 – 1957), polski biolog, wynalazca pierwszej na świecie skutecznej szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu, prekursor zastosowania wszy odzieżowej jako zwierzęcia laboratoryjnego do hodowli bakterii. Urodził się w rodzinie austriackiej, a po przedwczesnej śmierci ojca wychowywał się w polskiej tradycji kulturowej. Jego ojczym Józef Trojnar był profesorem gimnazjalnym w Jaśle i Stryju. Rudolf Weigl uczył się w tych szkołach, a następnie ukończył studia przyrodnicze na Uniwersytecie Lwowskim w 1907 r. Pracował na tej uczelni jako asystent prof. Józefa Nusbauma – Hilarowicza. W czasie I wojny światowej został powołany do wojska jako parazytolog. Rozpoczął badania nad tyfusem plamistym i roznoszącymi go wszami i wynalazł pierwszą na świecie szczepionkę przeciwko tej groźnej chorobie.

Podczas okupacji niemieckiej nadal prowadził Instytut Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami na potrzeby armii niemieckiej. Znaleźli tam zatrudnienie profesorowie, których Niemcy nie zamordowali w nicy z 3 na 4 lipca 1941 r. na Wzgórzach Wuleckich. Nigdy nie podpisał volkslisty. Ocenia się, ze uratował około 5 tysięcy osób, naukowców, w tym także żydowskiego pochodzenia, młodzieży akademickiej i gimnazjalnej zagrożonej wywozem do Niemiec, bojowników ruchu oporu. Szczepionka nielegalnie trafiała do ludności cywilnej, partyzantów, a także do warszawskiego getta.

Przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Lwowa w 1944 r. wyjechał do Krościenka nad Dunajcem. Odmówił ewakuacji do Niemiec. Znalazł schronienie u prof. Ludwika Sitowskiego. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Krakowie. Pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był zwalczany przez władze komunistyczne, które udaremniły mu przyznanie w 1948 r. Nagrody Nobla.

Zmarł nagle w Zakopanem 11 sierpnia 1957 r. Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.